Μια μητέρα τριών παιδιών προχώρησε στη ριζική ανακαίνιση έξι ερειπωμένων ιταλικών κατοικιών που αγόρασε σχεδόν τζάμπα, με μόλις ένα ευρώ η καθεμία, ώστε να μπορέσουν να μετακομίσουν εκεί συγγενείς και φίλοι της.

Η Rubia Daniels, 51 ετών, εκμεταλλεύτηκε ένα πρόγραμμα του δήμου Mussomeli στη Σικελία τον Απρίλιο του 2019, με σκοπό την αναζωογόνηση εγκαταλελειμμένων σπιτιών, και αγόρασε έξι τέτοιες ιδιοκτησίες προς μόλις ένα ευρώ η καθεμία.

Τα έξοδα μεταβίβασης, τα τέλη μεσιτείας και τα συμβολαιογραφικά ανέβασαν το κόστος κάθε σπιτιού στα 4.000 ευρώ, δηλαδή 24.000 ευρώ συνολικά (περίπου 20.500 λίρες Αγγλίας).

Πολλά από τα σπίτια βρίσκονταν σε πλήρη κατάρρευση, με στέγες που είχαν πέσει και σοβαρά προβλήματα υποδομών, χωρίς ρεύμα ή νερό.

Ωστόσο, η Rubia, η οποία εργάζεται ως σύμβουλος χωροταξίας και διαθέτει 16 χρόνια εμπειρίας στον κατασκευαστικό κλάδο, χρησιμοποίησε την τεχνογνωσία της για να «γκρεμίσει τους τοίχους» και να δώσει νέα ζωή στα κτίρια.

Πλέον, αρκετά από τα έξι σπίτια πλησιάζουν την ολοκλήρωσή τους και η Rubia ελπίζει ότι η οικογένεια και οι φίλοι της θα μετακομίσουν στην περιοχή Mussomeli για εργασία ή συνταξιοδότηση.

Η Rubia ήταν από τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν στο πρόγραμμα, υπογράφοντας για τρία σπίτια στο όνομά της, ενώ ανέλαβε την όλη διαδικασία αγοράς ενός για την υιοθετημένη κόρη της και δύο για τις θείες της.

Οι δύο της θείες, Marilu Ferreira, 70 ετών, και Marua Fatima, 82 ετών, σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους μόνιμα στη Σικελία.

Η ίδια η Rubia, που κατάγεται από τη Βραζιλία αλλά ζει στο Σαν Φρανσίσκο από το 1996, περιγράφει:

«Τα αγοράσαμε όλα τον Απρίλιο του 2019. Τον Ιούνιο έκανα όλα τα χαρτιά και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού είχαμε στα χέρια μας τα συμβόλαια.
Έβαλα σε έξι βαλίτσες όλα μου τα εργαλεία και μία γεννήτρια, και ταξιδέψαμε με τον σύζυγό μου και τον κουνιάδο μου (ο οποίος βρισκόταν τότε στη Βραζιλία) για να πάρουμε τα κλειδιά.
Το σπίτι ήταν εντελώς κατεστραμμένο, αλλά σήμερα είναι πλήρως ανακαινισμένο, με ένα υπέροχο υπνοδωμάτιο από μάρμαρο».

Όπως λέει, αφού επισκευάστηκε η στέγη και σφραγίστηκε από τη βροχή, όλα τα υπόλοιπα κύλησαν ομαλά.

«Ήταν το πάθος μου αυτό το έργο. Έχω μεγάλη συναισθηματική σύνδεση με αυτά τα σπίτια και με την τοπική κοινότητα γενικότερα.»

Η Rubia πιστεύει πως η δουλειά της την έκανε να αντιμετωπίζει διαφορετικά την “κατάρρευση”.

«Νιώθω άνετα όταν χρειάζεται να μεταμορφώσω κάτι, να γκρεμίσω τοίχους. Όταν βλέπω ένα ερείπιο, μπορώ να φανταστώ πώς θα μοιάζει ολοκληρωμένο — κάτι που δεν είναι εύκολο για όλους.
Ο σύζυγός μου πανικοβάλλεται κάθε φορά που με βλέπει να κοιτάζω τέτοια έργα, αλλά για μένα είναι συνδυασμός ενθουσιασμού και χαράς.
Πρέπει να δεις πέρα από την αρχική εικόνα — να οραματιστείς το τελικό αποτέλεσμα. Και το «σπίτι του ενός ευρώ» είναι ακριβώς όπως το είχα φανταστεί. Είμαι υπερήφανη, γιατί ήταν μια μικρή επένδυση με μεγάλο αντίκρισμα.»

Για το πρώτο σπίτι της, ξόδεψε 60.000 ευρώ για ανακαίνιση, με την ελπίδα πως δεν θα χρειαστεί να αγγίξει τίποτα για τα επόμενα 50 χρόνια. Για τα υπόλοιπα, στοχεύει να κινηθεί εντός χαμηλότερου προϋπολογισμού.

«Σκέφτομαι να μετατρέψω ένα από τα σπίτια σε κέντρο ευεξίας, για γιόγκα, διαλογισμό και παρόμοιες δραστηριότητες — θα ήταν όμορφο να το επιστρέψω στην κοινότητα με αυτόν τον τρόπο.
Της κόρης μου είναι σχεδόν έτοιμο, κάναμε πλήρη ανακαίνιση. Στο δικό μου απομένουν μερικές αλλαγές, αλλά επικεντρωνόμαστε πλέον σε αυτά των θειών μου για να μπορέσουν να μετακομίσουν σύντομα.»

Η Rubia θεωρεί πως στάθηκε τυχερή που έμαθε νωρίς για το πρόγραμμα:

«Χάρηκα που τα αγόρασα από τους πρώτους, αφού διάβασα ένα άρθρο. Τώρα πια υπάρχουν πάνω από 30 ενδιαφερόμενοι για κάθε σπίτι — έχει ανέβει πολύ η δημοτικότητα του προγράμματος.
Όταν το είπα στους φίλους και συγγενείς μου, νόμιζαν πως τους κάνω πλάκα. Ποιος αγοράζει έξι σπίτια έτσι απλά;»

Παραδέχεται ότι η διαδικασία μπορεί να είναι τρομακτική για κάποιον που δεν έχει σχετική εμπειρία:

«Είναι πράγματι δύσκολο στην αρχή, αλλά στην ουσία παίρνεις το σπίτι δωρεάν, και το μετατρέπεις σε ό,τι θες. Είναι ένα υπέροχο project, ειδικά όταν σε βοηθάει ο σύζυγός σου και όλη η οικογένεια.»

Η επίπλωση έγινε εξ ολοκλήρου με τοπικά προϊόντα από το Mussomeli:

«Όλα είναι από εδώ — κουζίνα, πατώματα, καθρέφτες, μπάνιο. Θέλαμε να το κάνουμε με σεβασμό στην κοινότητα.
Το λατρεύουμε εδώ — είναι πολύ καλύτερα από την Καλιφόρνια. Οι άνθρωποι σε ρωτάνε πραγματικά πώς είσαι και το εννοούν. Αυτό το κοινωνικό στοιχείο ήταν που με τράβηξε περισσότερο.
Κανείς δεν βιάζεται, όλα είναι προσιτά. Τρως καλά με ελάχιστα χρήματα — καφές και κρουασάν, μόλις €1,50.
Στην Καλιφόρνια είναι όλα αγχωτικά και επιφανειακά.»