Ακολουθεί το προσωπικό σημείωμα της ψυχολόγου και ειδικής σε θέματα διαπαιδαγώγησης και ανατροφής, Gretchen Rubin, σχετικά με την ανατροφή και τη διδασκαλία των παιδιών μας σε θέματα που αφορούν τη ζωή τους, την πορεία τους και γενικότερα την ευτυχία τους.
«Πάντα περίμενα με ανυπομονησία την Ημέρα της Μητέρας, καθώς την εκλαμβάνω ως υπενθύμιση για ένα διάλειμμα από την καθημερινότητα, για να σκεφτώ με αγάπη και ευγνωμοσύνη τη μητέρα μου, και τις μητρικές φιγούρες στη ζωή μου, και να τους πω πόσο σημαντικές είναι για μένα.
Είμαι αρκετά τυχερή που είμαι και μητέρα και κόρη, ωστόσο τον τελευταίο χρόνο οι σχέσεις μου με τις δύο κόρες μου έχουν αλλάξει. Πλέον που και οι δυο μένουν μακριά από το σπίτι τους, έχω μπει σε αυτό το… τρυπάκι, που πολλοί επιστήμονες αποκαλούν “σύνδρομο της άδειας φωλιάς“.
Εγώ όμως, αποφάσισα να μετονομάσω αυτή τη μετάβαση σε “στάδιο ανοιχτής πόρτας“. Μια άδεια φωλιά υποδηλώνει εγκατάλειψη και απώλεια. Μια ανοιχτή πόρτα υποδηλώνει νέες δυνατότητες και την ελευθερία να έρχομαι και να φεύγω για τις κόρες μου, αλλά και για τον σύζυγό μου και εμένα.
Καθώς μπαίναμε σε αυτή τη φάση, ήθελα να μεταδώσω μερικά από τα δοκιμασμένα και αληθινά μαθήματα που μου είχαν διδάξει –τις περισσότερες φορές με τον δύσκολο τρόπο– ο χρόνος και η εμπειρία.
Τα τέσσερα πιο σημαντικά διδάγματα που έχω πάρει μέχρι στιγμής
1) Δεν είναι απαραίτητο να εμψυχώνετε τα παιδιά σας σε κάθε στιγμή
Μου πήρε ένα διάστημα να το αντιληφθώ, αλλά σιγά σιγά κατάλαβα, πόσο άστοχο ήταν να λέω στις κόρες μου να βλέπουν την καλή πλευρά των πραγμάτων και να μη φοβούνται τίποτα. Προσπαθούσα να τις φτιάξω τη διάθεση, αλλά δεν ένιωθαν καλύτερα, αντιθέτως ένιωθαν χειρότερα.
Αντιθέτως έδειχναν να νιώθουν καλύτερα, αν τις συμπονούσα σε κάτι δύσκολο που πέρασαν. Τότε κατάλαβα, ότι οι άνθρωποι γίνονται πιο ευτυχισμένοι, όταν αναγνωρίζουν, ότι δεν αισθάνονται ευτυχισμένοι. Πόσο οξύμωρο;
2) Δείξτε την αγάπη σας μέσα από την αποδοχή
Ένα δίλημμα γονικής μέριμνας με προβλημάτιζε για πολύ καιρό. Αγαπώ τις κόρες μου με όλη μου την καρδιά, δεν θέλω να αλλάξουν καθόλου, οπότε γιατί τις πίεζα και τις παρότρυνα συνεχώς να βελτιωθούν; Αυτό που τελικά κατάλαβα, είναι πως η αγάπη είναι άνευ όρων και επίσης, απαιτητική. Η αγάπη όμως πρέπει να σε δέχεται ακριβώς όπως είσαι.
3) Όταν τα βρεις με τον εαυτό σου, γίνεσαι καλύτερος γονέας
Μια οπτική της ευτυχίας είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τους ανθρώπους να αλλάξουν. Ως γονέας, ωστόσο, ανακάλυψα ότι όταν άλλαζα τον εαυτό μου, όταν κοιμόμουν περισσότερο για να είμαι λιγότερο ευερέθιστη, όταν έδινα στον εαυτό μου περισσότερο χρόνο για να μην βιάζομαι, όταν διατήρησα την αίσθηση του χιούμορ μου, οι κόρες μου γίνονταν πιο ήρεμες και πιο χαρούμενες.
4) Εκτιμήστε κάθε δευτερόλεπτο, μέχρι το παιδί σας να ενηλικιωθεί
Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα γονικής μέριμνας το πήρα πριν από λίγα χρόνια, όταν οι κόρες μου ήταν πολύ μικρές. Θυμάμαι ότι δυσκολευόμουν να εκφράσω ένα παράδοξο που βίωνα συνεχώς σαν γονιός: Ένα πολυάσχολο Σάββατο ή μια δύσκολη εβδομάδα διαρκούσε ατελείωτα, αλλά κάτι ευχάριστο περνούσε αστραπιαία. Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να εκφράσω με λόγια πώς εμείς, ως γονείς, υπάρχουμε σε δύο χρονοδιαγράμματα: Οι μέρες είναι μεγάλες, αλλά τα χρόνια είναι σύντομα.
Αυτά τα μαθήματα έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη μου πιο έντονα. Η μέρα της μητέρας ως… ναυαρχίδα μου έδωσε μια νέα οπτική, για να μάθω τα περισσότερα και πιο σημαντικά που έχω μάθει σαν γονέας.
Είναι σημαντικό να έχουμε μια υπενθύμιση για περισυλλογή, άλλωστε, αυτό που θεωρούμε, ότι μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, πολλές φορές απαιτεί κάποια προεργασία».
