Το πρώτο τρίμηνο του νέου έτους προσδιόρισε χρονικά σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα τις παραδόσεις των πρώτων φορτίων φυσικού αερίου στην Ουκρανία ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κ. Σταύρος Παπασταύρου, μιλώντας στο Action24. Παράλληλα, διευκρίνισε ότι η μακροπρόθεσμη συμφωνία ξεκινά από το 2030 και μετά.
Ως προς τις δηλώσεις της κυρίας Διαμαντοπούλου περί «μυστικής διπλωματίας» και συμφωνιών που «δεν κοινοποιούνται», ο Υπουργός σχολίασε: «Η συμφωνία με την ExxonMobil έχει ήδη περάσει από τη Βουλή το 2018, προφανώς τη γνωρίζει. Η συμφωνία με τη Chevron, μόλις ολοκληρωθεί, θα περάσει από το Ελεγκτικό Συνέδριο, όπου θα υποβληθεί εντός Νοεμβρίου, και μετά θα κυρωθεί από τη Βουλή. Και οι δύο συμφωνίες περνούν υποχρεωτικά από τη Βουλή. Όσον αφορά τη συμφωνία με την Ουκρανία, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν είναι διακρατική, αλλά μεταξύ ΔΕΠΑ και Naftogaz. Άρα όλα αυτά περί μυστικής διπλωματίας και αδιαφάνειας δείχνουν μίζερη στάση, αδυναμία να καταλάβουμε τη μεγάλη εικόνα, ότι αυτές είναι εθνικές επιτυχίες που αυξάνουν τον εθνικό πλούτο και ανήκουν σε όλους τους Έλληνες. Και δεν έγιναν από τη μία μέρα στην άλλη – ξεκίνησε το 2011 με το Μανιάτη, 2014 με Σαμαρά – Βενιζέλο. Πρόκειται για μία θεσμική σκυταλοδρομία και είναι λάθος να την εντάσσουμε στα θέματα μικροπολιτικής αντιπολίτευσης. Κάποια πράγματα είναι εθνικά και υπεράνω».
Ο κ. Παπασταύρου εξήγησε ότι, εφόσον η εξόρυξη που θα γίνει σε 18 μήνες είναι επιτυχής, αυξάνεται ο εθνικός μας πλούτος, κάτι που σημαίνει ότι μετά την έναρξη παραγωγής θα εισέλθουν δισεκατομμύρια στη χώρα μας, θα αποτελέσουν δημόσιους πόρους, θα επιτρέψουν να στηρίξουμε την κοινωνική πολιτική, να έχουμε ρεύμα σε καλύτερη τιμή, να πάει η χώρα σε άλλο επίπεδο. «Με μία προϋπόθεση», είπε ο Υπουργός: «να είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμο το κοίτασμα. Η μεγαλύτερη εισηγμένη πετρελαϊκή εταιρεία στον κόσμο λέει θέλω να προχωρήσω σε 18 μήνες στο Μπλοκ ΙΙ κι εμείς την κοιτάμε με μισό μάτι; Δεν γίνεται»
Σχετικά με το ενδεχόμενο εντάσεων στα οικόπεδα νοτίως της Κρήτης, ο κ. Παπασταύρου απάντησε: «Η Λιβύη και η Ελλάδα έχουν οικόπεδα, στα οποία και οι δύο σέβονται τη μέση γραμμή στην πράξη. Στις διακηρύξεις μπορεί να δημιουργεί -όπως και η Τουρκία- εντάσεις, αλλά κατά την εκμετάλλευση των οικοπέδων της, δεν εμφανίζει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Πώς θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αν θέλει να πάρει μέρος στο πετρελαϊκό παγκόσμιο γίγνεσθαι και να αγνοεί τους διεθνείς κανόνες; Καμία δεν μπορεί να το κάνει αυτό, θα έμενε στο περιθώριο. Ειδικά η Λιβύη, της οποίας τα δημόσια έσοδα από τους υδρογονάνθρακες είναι το 90% του κρατικού προϋπολογισμού της. Δεν θα μπορούσε να παίξει με τα δημόσια έσοδά της».
Περισσότερες ειδήσεις
Στ. Παπασταύρου: Σε διερευνητικό επίπεδο το ενδιαφέρον αμερικανικών εταιρειών για συμμετοχή στον GSI
