Η Suzy Welch, βραβευμένη καθηγήτρια στο NYU Stern School of Business, καταξιωμένη ερευνήτρια, δημοφιλής podcaster και τρεις φορές συγγραφέας best seller των New York Times καταθέτει την άποψή της για τη διαδικασία πρόσληψης ενός εργαζομένου σε μια δουλειά, ενώ συμβουλεύει τους πιο νέους, δίνοντας κάποια tips, για τα πιο υποτιμημένα προσόντα και τη νοοτροπία, που κάνουν έναν CEO να δει με εντελώς διαφορετικό μάτι κάποιον συνεντευξιαζόμενο.
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη φοιτήτρια που ήρθε στο γραφείο μου γεμάτη δάκρυα και απογοήτευση. Μόλις είχε λάβει τα αποτελέσματα της έκθεσής από τους πρώην προϊσταμένους και συναδέλφους της, μια διαδικασία από την οποία περνούν όλοι οι φοιτητές μου στο πλαίσιο του “Becoming You”, του μαθήματός μου για την επαγγελματική εξέλιξη.
“Κυρία Welch, πρέπει να με βοηθήσετε”, παρακάλεσε, “Τα αποτελέσματά μου ήταν φρικτά”. Στην αρχή εξεπλάγην, καθώς είχα δει τα αποτελέσματα αυτής της φοιτήτριας και ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που μου περιέγραφε, σύντομά όμως αναγνώρισα το πρόβλημα, αφού το είχα συναντήσει ξανά.
Αυτή η φοιτήτρια ήθελε οι αξιολογητές της να μιλήσουν για την οξυδερκή ανάλυση δεδομένων και το όραμά της και να πουν κάτι του τύπου: “Μας εμπνέει όλους να πετύχουμε κάτι μεγαλύτερο”.
“Σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου” την καθησύχασα αμέσως. “Οποιοσδήποτε CEO θα… σκότωνε για κάποιον σαν εσένα. Μιλάω σοβαρά. Είσαι ευσυνείδητη, αξιόπιστη, αποφασιστική” της είπα. “Ναι. αλλά θέλω να γίνω ηγέτης και αυτό λέει απλώς ότι είμαι χερίστρια”, με διέκοψε διαμαρτυρόμενη.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και αναστέναξα στοργικά. Γιατί; Ο λόγος είναι απλός. Οι φοιτητές μου, από τα 20 έως τα 30 τους, είναι έξυπνοι και φιλόδοξοι. Προέρχονται από όλο τον κόσμο, και στα δύο ή τρία χρόνια πριν επιστρέψουν για να πάρουν τα MBA τους, πολλοί κατείχαν εντυπωσιακές θέσεις εργασίας ως αναλυτές και συνεργάτες. Με τα MBA τους, ονειρεύονται εξαιρετικές καριέρες στον τραπεζικό τομέα, τη συμβουλευτική, την τεχνολογία και τη βιομηχανία, και πολλοί εξ αυτών θα τις αποκτήσουν.
Έχω βρεθεί πολλάκις σε τέτοιες συναντήσεις, όπου λαμβάνονται παρορμητικές αποφάσεις, και δυστυχώς, μερικές φορές παίρνονται και αποφάσεις αποχώρησης. Και εξίσου πολλές φορές, έχω δει την ικανότητα ενός ατόμου να εκτελεί τις υποχρεώσεις του να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Η αξιοπιστία του όσον αφορά τις προθεσμίες και τα παραδοτέα, η τάση του να ολοκληρώνει τα πράγματα νωρίτερα και καλύτερα από το αναμενόμενο, η τάση του να προβλέπει τα εμπόδια και να τα απομακρύνει, η συνήθειά του να αναλαμβάνει την πλήρη ευθύνη για τις πράξεις και τα αποτελέσματα.
Είναι πραγματικά περίεργο, ίσως και αστείο, το ότι όταν οι άνθρωποι βρίσκονται στην αρχή της καριέρας τους, σχεδόν πάντα καταλαβαίνουν ότι η ακεραιότητα είναι απαραίτητη στις επιχειρήσεις. “Πρέπει να κάνεις το σωστό”, θα σου πουν με σιγουριά. Χρειάζονται μερικά χρόνια για να καταλάβει κανείς ότι η εξαιρετική εκτέλεση είναι επίσης μια μορφή ακεραιότητας.
Και κάθε εργοδότης στον κόσμο θα ήθελε να βλέπει συνεχώς τέτοια στοιχεία, όπου περιλαμβάνονται τα μικρά πράγματα, όπως το να εμφανίζεστε νωρίς στη δουλειά, να πηγαίνετε στις συσκέψεις στην ώρα σας και προετοιμασμένοι, και, αν είστε απομακρυσμένοι, να παρευρίσκεστε με την κάμερά σας.
Αλλά η σκληρή αλήθεια των επιχειρήσεων είναι ότι ο μεγαλύτερος, πιο αφανής ενισχυτής και επιταχυντής καριέρας είναι η ποιότητα της εκτέλεσής σας. Καταλαβαίνω πλέον ότι η εκτέλεση είναι ευκολότερη για κάποιους, καθώς έρχεται πιο φυσικά και απαιτεί λιγότερη προσπάθεια»
