Η «Melissa» έγραψε ιστορία ως μία από τις ισχυρότερες καταιγίδες που έχουν ποτέ πλήξει τον Ατλαντικό, ένα φυσικό φαινόμενο τόσο ακραίο, που οι επιστήμονες το περιγράφουν ως «θηρίο μέσα σε μια θάλασσα τεράτων».
Με ανέμους που άγγιξαν τα 298 χλμ/ώρα και βαρομετρική πίεση ίση με το ρεκόρ του 1935, η Melissa χτύπησε τη Τζαμάικα αφήνοντας πίσω της πάνω από ένα μέτρο βροχής, τεράστιες καταστροφές και δεκάδες νεκρούς σε όλη την Καραϊβική.
Οι μετεωρολόγοι έμειναν έκπληκτοι από το πώς η καταιγίδα ξεπέρασε κάθε φυσικό εμπόδιο που κανονικά θα τη συγκρατούσε. Παρά το ότι «στάθηκε» για ώρες δίπλα στη Τζαμάικα που είναι πλούσια σε ορεινούς όγκους, κάτι που συνήθως αποδυναμώνει τέτοια φαινόμενα, ο τυφώνας Melissa συνέχισε να ενισχύεται, φτάνοντας σε επίπεδα ακραίας ταχείας ενίσχυσης, με άνοδο ταχύτητας πάνω από 110 χλμ/ώρα σε μόλις 24 ώρες.
Η θερμότερη θάλασσα, το καύσιμο των τεράτων
Το μυστικό της Melissa ήταν το ίδιο που τροφοδοτεί κάθε μεγάλο τυφώνα: η θερμή θάλασσα.
Σύμφωνα με μετρήσεις, τα νερά κάτω από το μάτι της καταιγίδας ήταν έως και 2°C θερμότερα από τον μέσο όρο της εποχής, σε βάθη που παραμένουν θερμά για πολλές μέρες. Αυτό συνεπάγεται ότι υπήρχε ατελείωτο καύσιμο. Αντί να εξαντληθεί, η καταιγίδα τροφοδοτείτο συνεχώς με ενέργεια, όπως εξηγεί η Bernadette Woods Placky από το Climate Central:
«Είναι άγριο το πόσο εύκολα συνέχισε να ενισχύεται, δεν σταμάτησε ποτέ.»
Μια ανάλυση του Imperial College London επιβεβαίωσε ότι η Melissa ήταν κατά περίπου 10 % ισχυρότερη λόγω της κλιματικής αλλαγής, ενώ η κορυφαία του ταχύτητα αυξήθηκε κατά 19 χλμ/ώρα εξαιτίας της υπερθέρμανσης των ωκεανών. Σε ένα μέλλον όπου η θερμοκρασία του πλανήτη αυξηθεί κατά 2°C, τυφώνες σαν την Melissa θα μπορούσαν να είναι έως και 26 χλμ/ώρα πιο ισχυροί.
Ο Ralf Toumi, διευθυντής του Grantham Institute του Imperial College, το εξηγεί καθαρά:
«Οι θερμότεροι ωκεανοί διατηρούν ισχυρότερους τυφώνες. Υπάρχει άμεση σύνδεση με την κλιματική αλλαγή.»
Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, μια καταιγίδα της ισχύος της Melissa θα συνέβαινε μία φορά κάθε 8.000 χρόνια. Σήμερα, σε έναν θερμότερο κόσμο, η πιθανότητα είναι μία φορά κάθε 1.700 χρόνια, τέσσερις φορές πιο συχνή.
Και η τάση είναι ξεκάθαρη: Από το 2016 έως το 2025, έχουν καταγραφεί 13 τυφώνες Κατηγορίας 5 στον Ατλαντικό, εκ των οποίων τρεις μόνο φέτος!
Περίπου το 30 % όλων των τυφώνων Κατηγορίας 5 των τελευταίων 125 ετών έχει συμβεί μέσα στην τελευταία δεκαετία.
Η τόσο σύντομη και ακραία ενίσχυση της έντασης μιας καταιγίδας μέσα σε λιγότερο από ένα 24ωρο συμβαίνει όλο και πιο συχνά. Η ανθρώπινη δραστηριότητα έχει ήδη κάνει τις θάλασσες 500 έως 800 φορές πιο πιθανό να είναι ασυνήθιστα θερμές, ενισχύοντας έτσι την πιθανότητα «εκρηκτικών» τυφώνων. Ο ερευνητής Akshay Deoras από το University of Reading το περιγράφει παραστατικά:
«Η περιοχή όπου γεννήθηκε η Melissa ήταν σαν ένας λέβητας που είχε μείνει αναμμένος για πολλή ώρα. Αν είχε συμβεί πριν δεκαετίες, πάνω από πιο δροσερούς ωκεανούς, δεν θα μπορούσε να φτάσει σε τέτοια ένταση.»
Η περίπτωση του Melissa δεν είναι μόνο μια μετεωρολογική περιέργεια. Είναι ένα «καμπανάκι» για τις υποδομές, την ενέργεια και τον αστικό σχεδιασμό σε όλες τις παράκτιες περιοχές. Η ραγδαία ενίσχυση των καταιγίδων, η έντονη βροχόπτωση και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας συνθέτουν ένα νέο ρίσκο για ακίνητα, τουρισμό, μεταφορές και δίκτυα ενέργειας.
Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι ο κόσμος δεν θα έχει απαραίτητα περισσότερους τυφώνες, αλλά αυτοί που θα έρχονται θα είναι ισχυρότεροι, πιο καταστροφικοί και πιο απρόβλεπτοι. Όπως σημειώνει η Woods Placky:
«Όταν βλέπουμε αυτές τις καταιγίδες να περνούν πάνω από υπερθερμασμένα νερά, βλέπουμε και τη σύνδεση της κλιματικής αλλαγής να παίρνει σάρκα και οστά.»
Πηγή φωτό: npr.org
