Στην Ευρώπη οι νέοι «ανοίγουν τα φτερά τους» στα 21 και στα 22, όμως στην Ελλάδα η ενηλικίωση μοιάζει με… «μαραθώνιο» αναμονής. Η χώρα φιγουράρει ξανά στις τελευταίες θέσεις της ΕΕ αναφορικά με τη στεγαστική κρίση, καθώς οι νέοι παραμένουν στο πατρικό μέχρι και μετά τα 30, ενώ όταν τελικά αποφασίσουν να ανεξαρτητοποιηθούν βρίσκονται αντιμέτωποι με μια σκληρή πραγματικότητα: σχεδόν 1 στους 3 δαπανά πάνω από το 40% του μισθού του μόνο για στέγη (ενοίκιο), τη στιγμή που σε άλλες χώρες το βάρος αυτό μετά βίας αγγίζει το 3%.
Σύμφωνα με τα νεότερα στοιχεία της Eurostat, το 2024, οι νέοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση έφυγαν από το πατρικό τους σε μέση ηλικία τα 26,2 έτη, ελαφρώς χαμηλότερη σε σχέση με τα 26,3 έτη το 2023. Από το 2002, η μέση αυτή ηλικία κυμάνθηκε σχετικά σταθερά, από χαμηλό 26,1 έτη το 2019 έως υψηλό 26,8 έτη το 2006.
Οι υψηλότερες μέσες ηλικίες ανεξαρτητοποίησης – στα 30 χρόνια και άνω – καταγράφηκαν στην Κροατία (31,3 έτη), τη Σλοβακία (30,9), την Ελλάδα (30,7), την Ιταλία (30,1) και την Ισπανία (30,0). Αντίθετα, οι χαμηλότερες μέσες ηλικίες σημειώθηκαν στη Φινλανδία (21,4 έτη), τη Δανία (21,7) και τη Σουηδία (21,9).
Σε μια περίοδο που το κόστος στέγασης βρίσκεται στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι νέοι επηρεάζονται δυσανάλογα. Το 2024, το 9,7% των νέων (15-29 ετών) στην ΕΕ ζούσε σε νοικοκυριά που δαπανούσαν το 40% ή και περισσότερο του διαθέσιμου εισοδήματός τους για στέγαση (δείκτης υπερφόρτωσης κόστους στέγασης), έναντι 8,2% στο σύνολο του πληθυσμού.
Ωστόσο, η εικόνα διαφοροποιείται έντονα μεταξύ κρατών-μελών. Η Ελλάδα (30,3%) και η Δανία (28,9%) κατέγραψαν τα υψηλότερα ποσοστά υπερφόρτωσης κόστους στέγασης, ξεπερνώντας κατά πολύ χώρες όπως οι Κάτω Χώρες (15,3%), η Γερμανία (14,8%) και η Σουηδία (13,5%). Στον αντίποδα, οι χαμηλότερες τιμές καταγράφηκαν σε Κροατία (2,1%), Κύπρο (2,8%) και Σλοβενία (3,0%).
Σε 16 χώρες της ΕΕ, ο δείκτης υπερφόρτωσης κόστους στέγασης ήταν υψηλότερος στους νέους (15-29 ετών) σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού. Η μεγαλύτερη διαφορά καταγράφηκε στη Δανία (14,3 ποσοστιαίες μονάδες), ακολουθούμενη από τις Κάτω Χώρες (8,4 μονάδες).
Αξιοσημείωτο είναι ότι σε αρκετές χώρες όπου οι νέοι φεύγουν νωρίτερα από το πατρικό τους, όπως η Δανία, οι Κάτω Χώρες, η Γερμανία, η Σουηδία και η Φινλανδία, το οικονομικό βάρος της στέγασης για αυτήν την ηλικιακή ομάδα είναι υψηλότερο. Αντίθετα, χώρες όπου οι νέοι παραμένουν περισσότερο με τους γονείς, όπως η Κύπρος, η Κροατία και η Ιταλία, παρουσιάζουν χαμηλότερα επίπεδα πίεσης από το κόστος στέγασης.
