Οι διαταραχές στην αλυσίδα εφοδιασμού που προκλήθηκαν από την πανδημία του κορονοϊού, τον αποκλεισμό της διώρυγας του Σουέζ και την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν ιστορικά μοναδικές για τον κατασκευαστικό τομέα της Γερμανίας.

Στο πλαίσιο αυτό πρόσφατη έρευνα της Oxford Economics καταγράφει με ποιο τρόπο επηρεάστηκαν οι εταιρείες του κλάδου από το δυσμενές μίγμα και προσδιορίζει στρατηγικές που θα βοηθήσουν στην αντιμετώπισή τους

Τα στοιχεία της Eurostat δείχνουν ότι από το 1960 έως το 2020 μόνο το 0,84% των κατασκευαστικών εταιρειών ανέφεραν ότι οι δραστηριότητές τους είχαν περιοριστεί από ελλείψεις υλικών ή από στενότητα δυναμικότητας.

Ωστόσο, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε κατά μέσο όρο 28% από το 2021 και μετά και έφθασε σε ένα μέγιστο ποσοστό που ξεπέρασε το 50%.

Εκτός από τις δυσκολίες παράδοσης και τις ελλείψεις υλικών, οι απότομες αυξήσεις των τιμών των πρώτων υλών, των ενδιάμεσων προϊόντων και της ενέργειας αποτέλεσαν, επίσης, προκλήσεις που αντιμετώπισαν οι κατασκευαστικές εταιρείες.

Πώς η διαταραχή στην εφοδιαστική αλυσίδα επηρεάζει τις επιχειρήσεις

Οι κυρίαρχες επιπτώσεις αφορούσαν υψηλότερες τιμές αγοράς, μεγαλύτερους χρόνους αναμονής και αυξημένους πόρους προγραμματισμού. Επιπλέον, υπήρχαν δυσκολίες στην επεξεργασία των υφιστάμενων παραγγελιών και ως εκ τούτου αδυναμία ανάληψης νέων, η οποία με τη σειρά της συνοδευόταν από απώλεια κύκλου εργασιών.

Στην έκθεση επισημαίνεται: “Οι στρατηγικές για την αντιμετώπιση των διαταραχών της αλυσίδας εφοδιασμού περιελάμβαναν την αναζήτηση νέων προμηθευτών και την αύξηση της αποθήκευσης, όπου αυτό ήταν δυνατό. Ωστόσο, πολλές δομές διατηρήθηκαν και οι αλλαγές στις επιχειρηματικές διαδικασίες έτειναν να είναι περιορισμένες”.

Μία συνήθης τακτική ήταν, μεταξύ άλλων, η μετακύλιση των αυξήσεων των τιμών στους πελάτες, η οποία ήταν δυνατή κυρίως λόγω των πολύ ισχυρών παραγγελιών στον κατασκευαστικό κλάδο εκείνη την εποχή.

Παγκόσμιες επιπτώσεις

Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση, η αλυσίδα εφοδιασμού στον κατασκευαστικό τομέα είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την παγκόσμια οικονομία.

Ο γερμανικός κατασκευαστικός τομέας εισήγαγε το 24% του συνόλου των αγαθών το 2018 και η αναλογία εισαγωγών για τα ενδιάμεσα προϊόντα που προέρχονται από άλλους τομείς ήταν 31%.

Η διασπορά των χωρών-προμηθευτών ήταν μεγάλη. Η έρευνα προσδιόρισε ως σημαντικότερες σε όλες τις βαθμίδες την Κίνα, την Πολωνία, τις ΗΠΑ, την Ιταλία και τη Γαλλία.

Ενώ η παγκοσμιοποίηση επιφέρει βασικά οφέλη κόστους και αποτελεσματικότητας, μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένους κινδύνους και τρωτά σημεία στην αλυσίδα εφοδιασμού.

Αυτό μπορεί να προκληθεί, για παράδειγμα, από ρυθμιστικές διαφορές και γεωπολιτικές εντάσεις, αλλά και από επιρρεπείς σε διαταραχές διαδρομές μεταφοράς που βασίζονται σε υλικοτεχνικούς κόμβους (π.χ. λιμάνια ή αεροδρόμια)”.

Πώς οι εταιρίες μπορούν να αντιμετωπίσουν τις απειλές

Σύμφωνα με την έρευνα οι κατασκευαστικές εταιρείες θα πρέπει:

• Να ελέγχουν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους όσο το δυνατόν πληρέστερα με ψηφιακές τεχνολογίες, από την προμήθεια και τα logistics μέχρι την παράδοση στο εργοτάξιο,
• Να χρησιμοποιούν την ψηφιοποίηση για να εντοπίζουν τις διαταραχές σε προγενέστερο στάδιο προκειμένου να τις αντιμετωπίζουν.
• Να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη προμήθεια πρώτων υλών μέσω της εγχώριας παραγωγής,
• Να αντικαταστήσουν τις ορυκτές πηγές ενέργειας με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,
• Να επιλέγουν τους προμηθευτές τους με διαφοροποιημένο τρόπο στο μέτρο του δυνατού και
• Να προωθούν την έρευνα για νέες μελλοντικές τεχνολογίες.

Οι ευκαιρίες προκύπτουν από το γεγονός ότι η λειτουργική διαχείριση της εφοδιαστικής αλυσίδας θα αποτελέσει σημαντικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για τις εταιρείες στο μέλλον, καθώς η διαθεσιμότητα γίνεται όλο και πιο σημαντική.

Επομένως, είναι επικερδές γι΄ αυτές να επενδύσουν σε αποτελεσματικές και αξιόπιστες αλυσίδες εφοδιασμού. Επιπλέον, η ψηφιοποίηση αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για την βελτίωση των διαδικασιών όπως για παράδειγμα, τη διαμόρφωση με μεγαλύτερη ακρίβεια του προγραμματισμού της ζήτησης.

Οι καινοτομίες στον κατασκευαστικό κλάδο, όσον αφορά την κυκλική οικονομία, αποτελούν επίσης ευκαιρίες για τη μείωση της χρήσης υλικών και, συνεπώς τη μεγάλη έκθεση σε διαταραχές της αλυσίδας εφοδιασμού.