Δεν αγαπούν όλοι τα Χριστούγεννα. Κι όμως, ισχύει.
Δίπλα στα χαρούμενα πρόσωπα, τα καλέσματα σε σπίτια, τα στολισμένα μπαλκόνια, τις πολύχρωμες βιτρίνες και τους πάγκους γεμάτους μελομακάρονα, υπάρχουν κι εκείνοι που βιώνουν όλη αυτή τη λαμπερή, θορυβώδη και συχνά υπερβολική περίοδο με εκνευρισμό, κούραση και κακοκεφιά. Για αυτούς, τα Χριστούγεννα δεν λειτουργούν ως ανάλαφρη παύση, αντιθέτως αποτελούν ένα μήνα γεμάτο ευθύνες, πίεση και, τελικά, λιγότερο χρόνο.
Υπάρχουν άνθρωποι που δουλεύουν ασταμάτητα και πνίγονται στις υποχρεώσεις όταν οι άλλοι κανονίζουν τραπέζια κι εκδρομές. Άνθρωποι που που δεν νιώθουν το «εορταστικό κλίμα» και δεν έχουν καμία διάθεση ούτε και χρόνο να το κυνηγήσουν. Και υπάρχουν κι εκείνοι που τέτοιες μέρες φέρνουν στο μυαλό αγαπημένα πρόσωπα που δεν είναι πλέον κοντά τους. Όλα αυτά συνυπάρχουν, αθόρυβα, πίσω από τα φωτάκια και τις ευχές.
Τα Χριστούγεννα συχνά έρχονται με έναν άγραφο κανόνα: πρέπει να περάσεις καλά. Να χαρείς, να συγκινηθείς, να συμμετέχεις. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, ξεκινούν οι ενοχές. Όμως το συναίσθημα δεν υπακούει σε ημερολόγια ούτε σε… στολισμένα timelines στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Οι ψυχολόγοι το λένε ξεκάθαρα: η υπερδιέγερση, οι πολλές προσδοκίες και η συνεχής σύγκριση με «ιδανικές» εικόνες οδηγούν συχνά στο αντίθετο αποτέλεσμα: αποσύνδεση. Για πολλούς, αυτή είναι μια μορφή άμυνας, ένας τρόπος να αντέξουν σε ένα κλίμα που δεν τους εκφράζει ούτε στο ελάχιστο.
Για πολλούς ανθρώπους, οι γιορτές δεν είναι παύση, το μόνο που αλλάζει είναι το… σκηνικό. Βάρδιες, deadlines και οικογενειακές ευθύνες που δεν σου «χαρίζονται», ούτε κάνουν διάλειμμα. Όταν ακούς για «χαλαρές μέρες» ενώ τρέχεις περισσότερο από ποτέ, η απόσταση μεγαλώνει.
Δεν χρειάζεται να πιεστείς να μπεις στο κλίμα. Μπορείς να δοκιμάσεις να χαμηλώσεις τις προσδοκίες σου. Να πας για ένα ήρεμο γεύμα έξω. Να απολάυσεις έναν καφέ στο χέρι στο φως της ημέρας, έστω και για ένα μισάωρο. Να ακούσεις την μουσική που σε χαλαρώνει (όχι άλλο Last Christmas!). Να βρεις, τελικά, τον ρυθμό που ταιριάζει σ’ εσένα.
Η πλήξη τα Χριστούγεννα δεν σημαίνει αχαριστία. Συχνά είναι, απλώς, κορεσμός. Τα ίδια τραπέζια, οι ίδιες κουβέντες, οι ίδιες εικόνες κάθε χρόνο. Όταν κάτι επαναλαμβάνεται μηχανικά, χάνει το νόημά του.
Το να αποσυρθείς για λίγο δεν είναι αγένεια, αλλά πράξη αυτοφροντίδας. Ένας περίπατος χωρίς σκοπό, αυτό το βιβλίο που σκέφτεσαι τόσο καιρό να ξεκινήσεις… λίγη σιωπή.
Η ενδοσκόπηση δεν είναι απομόνωση, είναι ένας τρόπος να επανασυνδεθείς με τον εαυτό σου.
Οι γιορτές, δυστυχώς, «φωτίζουν» πιο λαμπερά από ποτέ την απουσία. Άνθρωποι που δεν είναι πια εδώ, σχέσεις που άλλαξαν, προσδοκίες που δεν πραγματοποιήθηκαν. Αυτές τις μέρες, ο απολογισμός έρχεται μόνος του.
Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, ούτε μαγικές συμβουλές. Χρειάζεται μόνο χώρος, χρόνος και τελικά αποδοχή.
Η μελαγχολία μπορεί να συνυπάρχει με τη γιορτή χωρίς να την ακυρώνει. Δεν σημαίνει ότι κάτι πάει στραβά με σένα. Σημαίνει απλώς ότι αισθάνεσαι και αγαπάς βαθιά. Δεν υπάρχει κάτι πιο ανθρώπινο.
Δεν υπάρχει σωστός τρόπος να περάσεις τις γιορτές. Υπάρχει μόνο ο τρόπος που αντέχεις.
Για κάποιους αυτό συνεπάγεται κόσμο και φασαρία. Για άλλους σημαίνει ρουτίνα, ησυχία και μικρές, σταθερές απολαύσεις, ακόμη κι αν αυτό είναι να απολαύσεις μια σειρά στο Netflix χωρίς βαθυστόχαστα νοήματα ή, ακόμη καλύτερα, έναν ύπνο χωρίς ενοχές.
Η ψυχική ισορροπία δεν χτίζεται με μεγάλες αποφάσεις, αλλά με μικρά «όχι» και και σαφή όρια εκεί που τα χρειάζεσαι.
Τα Χριστούγεννα δεν είναι εδώ για να σε υποχρεώσουν να είσαι σε μια φρενίτιδα χαράς από το πρωί μέχρι το βράδυ. Είναι απλώς μέρες. Και όπως όλες οι μέρες, χωρούν όλα τα διαφορετικά συναισθήματα.
Αν δεν τρελαίνεσαι με τα Χριστούγεννα, δεν είσαι εκτός πνεύματος. Είσαι απλώς ειλικρινής με τον εαυτό σου. Και σε έναν μήνα που συχνά ζητά περισσότερα απ’ όσα μπορείς να δώσεις, αυτή η ειλικρίνεια αρκεί.
Περισσότερες ειδήσεις
Γράμμα στον μελλοντικό μου εαυτό: Δεν χρωστάς τίποτα σε κανέναν – εκτός από εσένα τον ίδιο
Ξεκίνα πριν νιώσεις έτοιμος — Πώς η επιτυχία «χτίζεται» πριν την αυτοπεποίθηση
