Το έλλειμμα των υποδομών στα ελληνικά νησιά που «στενάζουν» το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου αποτυπώνει σχετική μελέτη της Εθνικής Τράπεζας που παρουσιάστηκε στο συνέδριο του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων.
Με βάση τα στοιχεία που ανέφερε χθες (17/12) η κ. Τζέση Βουμβάκη, αναπληρώτρια διευθύντρια Οικονομικής Ανάλυσης της τράπεζας, πέραν των υφιστάμενων ετήσιων επενδύσεων ύψους περίπου 2,3 δισ. ευρώ – που κατευθύνονται κυρίως σε μεταφορές και βασικές υποδομές όπως η ενέργεια και η ύδρευση – απαιτούνται πρόσθετες επενδύσεις της τάξης του 1,3 δισ. ευρώ ετησίως στα ελληνικά νησιά. Οι επιπλέον αυτοί πόροι κρίνονται αναγκαίοι για τη διαχείριση της έντονης τουριστικής επιβάρυνσης κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, την κάλυψη της εποχικής αύξησης του πληθυσμού και την ενίσχυση της φέρουσας ικανότητας των νησιών. Σημειώνεται εδώ το εντυπωσιακό στοιχείο ότι τα ελληνικά νησιά αποσπούν το 11% του παγκόσμιου νησιωτικού τουρισμού, ενώ επτά ελληνικοί νησιωτικοί προορισμοί περιλαμβάνονται στη λίστα των 30 δημοφιλέστερων νησιών διεθνώς, δίπλα σε εμβληματικούς προορισμούς όπως οι Μαλδίβες, το Μπαλί, η Χαβάη και η Μαγιόρκα.
«Η Ελλάδα κινείται με τουριστική ταχύτητα… Ferrari στα νησιά, πάνω σε δρόμους όμως που δεν αντέχουν αυτή την ένταση κι αυτό που δοκιμάζεται και θα δοκιμαστεί και στο μέλλον είναι η ικανότητά μας ως χώρα να διαχειριστούμε την επιτυχία μας και να μη γίνουμε θύματα αυτής. Όσον αφορά τους χρήστες των υποδομών, ενώ το 1990 η αναλογία μεταξύ μονίμων κατοίκων και τουριστών ήταν 10 προς 1, το 2010 η αντίστοιχη αναλογία διαμορφώθηκε στο 10 προς 2, ενώ τώρα ανέβηκε στους 5 τουρίστες για κάθε 10 μονίμους κατοίκους τη «δύσκολη» περίοδο Ιουλίου – Αυγούστου. Έτσι εξηγείται και η μεγάλη πίεση στις υποδομές: Χονδρικά τα νησιά μας χρειάζονται 2,3 δισ. ευρώ το χρόνο και αν σε αυτό το ποσό προσθέσουμε και τις εξτρά υποδομές για τους επιπλέον τουρίστες του κρίσιμου αυτού διμήνου, το αντίστοιχο ποσό θα ήταν 1,3 δισ. ευρώ. Από την άλλη πλευρά αν φτιάχναμε αυτές τις υποδομές, για περίπου δέκα μήνες το χρόνο αυτές θα ήταν σε αχρησία, επομένως πρόκειται για μία πολύ δύσκολη εξίσωση», ανέφερε η κ. Βουμβάκη.
Σε σχέση με τα παραδείγματα του εξωτερικού ως προς τη μεγάλη πρόκληση της χρηματοδότησης των υποδομών, στη μελέτη της Εθνικής Τράπεζας επισημαίνεται ότι οι τουριστικά ανεπτυγμένες αγορές πειραματίζονται όσον αφορά τους τρόπους κάλυψης του κόστους: Για παράδειγμα οι Σεϋχέλλες ακολουθούν το μοντέλο του κρατικού προϋπολογισμού όπου για τις υποδομές πληρώνουν οι φορολογούμενοι, στον Καναδά διαθέτουν κεφάλαια οι ιδιοκτήτες της περιοχής, στο Λονδίνο οι επιχειρήσεις αντίστοιχα της περιοχής και στο Τέξας οι ίδιοι οι τουρίστες. «Ο κάθε προορισμός ακολουθεί διαφορετικό μοντέλο, ωστόσο η Ελλάδα θα μπορούσε να ακολουθήσει ένα συνδυαστικό μίγμα», ανέφερε η κ. Βουμβάκη, με την πρόταση της Εθνικής Τράπεζας να εστιάζει στους ίδιους πόρους και την ανταποδοτικότητα από τα τέλη που εισπράττονται (π.χ. τέλη διαμονής και κρουαζιέρας), την κινητοποίηση ιδιωτικών κεφαλαίων μέσω Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα και παραχωρήσεων, την αξιοποίηση ευρωπαϊκών και διεθνών χρηματοδοτικών εργαλείων μέσα από συνδυασμό επιχορηγήσεων, ευρωπαϊκών πόρων και χαμηλότοκων δανείων.
Πέραν της χρηματοδότησης, χωροταξικός σχεδιασμός, αλλά και συντονισμός σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο αποτελούν επίσης κρίσιμα στοιχεία για τις υποδομές στα νησιά, ώστε στη συνέχεια να υπάρξει η υλοποίηση των απαραίτητων έργων.
Περισσότερες ειδήσεις
Εργατικότητα, πλάνο και υπομονή: Το τρίπτυχο της επιτυχίας στον κόσμο των επιχειρήσεων
