Ήταν το 2023 όταν η 38χρονη σήμερα Cami βρέθηκε μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι σχετικά με την επαγγελματική της πορεία. Το μεγάλο δίλημμά της ήταν, αν πρέπει να ακολουθήσει το επάγγελμα της νοσοκόμας με την ασφάλεια του δημοσίου ή να στραφεί στην ανάπτυξη της δικής της επιχείρησης καθαριότητας. Βλέπετε, για τρία χρόνια η ίδια έκανε και τις δυο δουλειές, οπότε αυτό δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί για πολύ ακόμα.
Δυο χρόνια μετά, όπως δηλώνει και η ίδια στο CNBC, φαίνεται πως πήρε τη σωστή απόφαση να αφήσει τη δουλειά της στο δημόσιο ως νοσηλεύτρια, ώστε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την ιδιωτική της επιχείρηση, το πλυντήριο ρούχων της, το οποίο της αποφέρει έως και 475.000 δολ. τον χρόνο με φυσικά πολύ μικρότερο χρόνο εργασίας.
Η Cami, που ζητά να εμφανίζεται μόνο με το ψευδώνυμό της, λέει ότι πλέον δουλεύει μόλις 5-6 ώρες την εβδομάδα, αφού με το πέρασμα του χρόνου και με την ανάπτυξη της επιχείρησης έχει προσλάβει έξι υπαλλήλους, πέντε εκ των οποίων με πλήρη και μια εξ αυτών με μερική απασχόληση. Ωστόσο η ίδια αφιερώνει πολύ χρόνο στην προώθηση του πλυντηρίου της, δημιουργώντας ασταμάτητα αναρτήσεις και βίντεο με τα οποία προσπαθεί να προσελκύσει το κοινό.
Παρ’ όλο που της λείπει η ασφάλεια του δημοσίου και η παρέα που είχε αναπτύξει με τους συναδέλφους της στο νοσοκομείο, η Cami λέει, ότι ποτέ δεν θα μπορούσε από εκεί να εξασφαλίσει καθαρά κέρδη που πλησιάζουν σε εξαψήφιο αριθμό ετησίως. «Αυτή είναι η πρώτη μου φορά που μπορώ να είμαι σπίτι για όλες τις διακοπές, να έχω κάθε Σαββατοκύριακο ρεπό», συμπληρώνει.
Με τη στασιμότητα στη ζωή της να έχει επέλθει για τα καλά, η ίδια λοιπόν ήθελε μια αλλαγή, αλλά σίγουρα δεν είχε και την πολυτέλεια χρόνου, χρημάτων και υπομονής, ώστε να ακολουθήσει ξανά την πορεία του πανεπιστημίου, οπότε το επιχειρείν ήταν μονόδρομος για την ίδια.
Τα πάντα πήραν τον δρόμο τους, όταν σε συζήτηση με μια φίλη της αναφέρθηκε η επιχείρηση πλυντηρίων του θείου της, ο οποίος είχε ένα αρκετά καλό εισόδημα και πλησίαζε στη σύνταξη. Η Cami γοητεύτηκε, καθώς το θεώρησε κάτι εύκολο και -κυρίως- άμεσο. Όμως δεν είχε την οικονομική επάρκεια, ώστε να χτίσει τη δική της επιχείρηση και κάπου εκεί πήρε τη μεγάλη απόφαση να πουλήσει το σπίτι της για 310.000 δολ. και να ζήσει στο ενοίκιο μέχρι να ορθοποδήσει, κάτι που δεν άργησε και πολύ.
Στο πλυντήριο της Cami, οι τιμές των μηχανών κυμαίνονται από στεγνωτήρια που κοστίζουν 25 σεντς ανά επτά λεπτά έως πλυντήρια 80 λιβρών που κοστίζουν 12 δολ. ανά φορτίο. Οι τιμές παραλαβής και παράδοσης ρούχων ποικίλλουν επίσης ανάλογα με την εργασία.
Η Cami δεν είχε προηγούμενη εμπειρία ηγεσίας ή ιδιοκτησίας επιχείρησης, η οποία ήταν. Όπως η ίδια λέει, ακούει επιχειρηματικά podcast, διαβάζει βιβλία και προσπαθεί να παρακολουθεί «τουλάχιστον ένα ή δύο συνέδρια πλυντηρίων το χρόνο» για να παραμένει ενημερωμένη για τις τάσεις του κλάδου, το λογισμικό και την τεχνολογία.
Ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα που έχει μάθει: Κερδίστε χρήματα και χρησιμοποιήστε τα για να ακολουθήσετε τα πάθη σας εκτός της δουλειάς σας, αντί να ακολουθήσετε μια καριέρα γύρω από τα πάθη σας. Στην περίπτωσή της, τα πάθη της είναι ο χρόνος με τα αγαπημένα της πρόσωπα και ο έλεγχος του προγράμματός της, λέει: «Οι μέρες μου είναι πολύ πιο όμορφες έτσι».
Το μέσο πλυντήριο μπορεί να δημιουργήσει ταμειακές ροές μεταξύ 15.000 και 300.000 δολ. ετησίως και μπορεί να κυμαίνεται σε αγοραία αξία από 50.000 δολάρια έως περισσότερα από 1 εκατ. δολ., σύμφωνα με το The Laundry Association. Η Cami εκτιμά ότι θα μπορούσε ενδεχομένως να συνταξιοδοτηθεί σε περίπου έξι ή επτά χρόνια ή να διατηρήσει την ιδιοκτησία και να προσλάβει κάποιον άλλο για να διευθύνει την επιχείρηση.
Θα μπορούσε επίσης να επεκταθεί σε μια δεύτερη τοποθεσία, αγοράζοντας το πλυντήριο κάποιου άλλου ή ξεκινώντας από το μηδέν, και γιατί όχι εν τέλει να το πουλήσει. «Το βλέπω ως αυτό το διασκεδαστικό παιχνίδι που μου αρέσει να παίζω», συμπληρώνει η Cami. «Λατρεύω τη διαδικασία να προσπαθώ να μάθω περισσότερα, ώστε να μπορέσω να το μεγαλώσω και να το κάνω να ανθίσει», καταλήγει.
Περισσότερες ειδήσεις
Επαγγέλματα: Σχεδιάζεις να ξεκινήσεις ξανά από το μηδέν;
Αμερική, η χώρα της ευκαιρίας, ή μήπως όχι;
Η αποτυχία ως δίδαγμα: Απαραίτητη διαδικασία, ώστε να κάνεις ένα βήμα μπροστά
