Κατατέθηκε στη Βουλή το σχέδιο νόμου «Πλαίσιο για την προώθηση της παραγωγής βιομεθανίου, κανόνες για την οργάνωση της αγοράς παραγωγής υδρογόνου και τα γεωγραφικά περιορισμένα δίκτυα υδρογόνου – Μερική ενσωμάτωση Οδηγίας (ΕΕ) 2024/1788 και άλλες διατάξεις για την προστασία του περιβάλλοντος» επιβεβαιώνοντας όσα έγραφε προ ημερών το energodromio.gr σχετικά με το Εθνικό Σχέδιο για τη Διαχείριση Υδάτων, φιλοδοξώντας να αποτελέσει τον κορμό μιας ενιαίας στρατηγικής για τη διαχείριση του νερού, η οποία είναι πλέον κρίσιμη για την ανθεκτικότητα της χώρας έναντι της κλιματικής κρίσης.
Με το νομοσχέδιο καθορίζεται μεταξύ άλλων η διαδικασία για την κήρυξη μιας περιοχής σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας και επιτρέπεται να ορίζονται η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης (Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε.) καθώς και η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης (Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε.), ως αναθέτοντες φορείς του ν.4412/2016, επί δημοσίων συμβάσεων έργων, μελετών, προμηθειών ή υπηρεσιών, που δεν υπάγονται στις αρμοδιότητές τους, εφόσον το αντικείμενο αυτών συνδέεται άμεσα με την κατασκευή ή αποκατάσταση κρίσιμων υποδομών για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση των συνεπειών που απορρέουν από τη λειψυδρία. Παρέχονται επίσης οι απαιτούμενες εξουσιοδοτήσεις σχετικά με τη:
Επιτρέπεται επίσης η σύναψη σύμβασης μεταξύ της Ε.ΥΔ.ΑΠ. Α.Ε. ή της Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε. και της οικείας Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης και Αποχέτευσης ή του οικείου ο.τ.α. α’ βαθμού που παρέχει υπηρεσίες ύδρευσης, με την οποία ανατίθεται στις εν λόγω εταιρείες, η λήψη των αναγκαίων μέτρων για την αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης λειψυδρίας. Προβλέπεται παράλληλα ότι εντάσσονται στην κατηγορία των «Αυτοδίκαια Εντασσόμενων Στρατηγικών Επενδύσεων» οι επενδύσεις που συνδέονται άμεσα με την κατασκευή κρίσιμων υποδομών για την πρόληψη ή την αντιμετώπιση των συνεπειών που απορρέουν από τη λειψυδρία, εφόσον αποτελούν αντικείμενο δημοσίων συμβάσεων του ν.4412/2016, με αναθέτοντα φορέα την Ε.ΥΔ.Α.Π. Α.Ε. ή την Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε., εφαρμοζομένων των σχετικών διατάξεων του ν.4864/2021 σχετικά με τα κίνητρα χωροθέτησης, την ταχεία αδειοδότηση, τη δικαστική επίλυση των σχετικών διαφορών κ.λπ..
Όπως αναφέρεται στην εισηγητική έκθεση, “η αύξηση των αναγκών ύδρευσης τα τελευταία χρόνια είναι έντονη. Οι υδρευτικές ανάγκες για το 2021 (σύμφωνα με το Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο Πόσιμου Νερού του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας) ανέρχονται σε 1.037 εκατομμύρια κυβικά μέτρα, γεγονός που υποδηλώνει απώλειες νερού περίπου πενήντα τοις εκατό (50%). Ενδεικτικά, η χώρα κατατάσσεται στη 19η θέση παγκοσμίως, ως προς τον κίνδυνο εμφάνισης λειψυδρίας, εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η οποία έχει συνέπειες, τόσο στην προσφορά (μείωση βροχοπτώσεων), όσο και στη ζήτηση (αύξηση της κατανάλωσης για άρδευση και γενικές χρήσεις) ύδατος. Τα στοιχεία αυτά προκύπτουν από έρευνα του «World Resources Institute» .
Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δε κατά την περίοδο 2000-2022 η άντληση υπόγειων υδάτων αυξήθηκε κατά ογδόντα τοις εκατό (80% – από 3.453 εκατομμύρια κυβικά μέτρα ετησίως σε 6.221), ενώ η χρήση επιφανειακών υδάτων μειώθηκε κατά σαράντα τοις εκατό (40% – 3.852 εκατομμύρια κυβικά μέτρα το 2022 έναντι 6.471 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων το 2000). Κατά συνέπεια, υπάρχει σημαντικός κίνδυνος για τη διαθεσιμότητα του ύδατος, όσο η κλιματική κρίση εξελίσσεται”.