Μια νέα επιστημονική μελέτη αποκαλύπτει ότι η υιοθέτηση ενός πιο δραστήριου τρόπου ζωής στην ενήλικη ζωή μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου από διάφορα προβλήματα υγείας κατά 22% — ακόμα και αν ξεκινήσει κανείς να γυμνάζεται αργά.
Σύμφωνα με τους ειδικούς υγείας, τους επιστήμονες και τις ιατρικές οργανώσεις, η σωματική άσκηση ωφελεί τόσο το σώμα όσο και το μυαλό. Εκείνο που δεν ήταν μέχρι τώρα απολύτως ξεκάθαρο είναι πόσο βοηθά η άσκηση, ποια πρότυπα φυσικής δραστηριότητας είναι τα πιο αποτελεσματικά, αλλά και σε ποια φάση της ζωής έχουν τη μεγαλύτερη σημασία.
Αυτά ακριβώς τα ερωτήματα προσπάθησε να απαντήσει η νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο British Journal of Sports Medicine (BJSM), διερευνώντας πώς η σωματική δραστηριότητα κατά την ενήλικη ζωή επηρεάζει τον κίνδυνο θνησιμότητας από καρδιοπάθειες, καρκίνο και άλλες παθήσεις.
Οι ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από 85 διαφορετικές μελέτες, οι οποίες περιλάμβαναν από 357 έως και πάνω από 6,5 εκατομμύρια συμμετέχοντες η κάθε μία.
Η συνολική ανάλυση έδειξε ότι η άσκηση κατά την ενήλικη ζωή συνδέεται με σημαντικά οφέλη για την υγεία, μειώνοντας τον συνολικό κίνδυνο θνησιμότητας κατά 20% έως 40%.
Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι ότι όσοι είναι τακτικά δραστήριοι μπορούν να μειώσουν τους σχετικούς κινδύνους έως και 30% με 40%.
Αλλά ακόμα και εκείνοι που ξεκινούν να γυμνάζονται ως ενήλικες, μεταβαίνοντας από έναν καθιστικό σε έναν πιο δραστήριο τρόπο ζωής, μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο θανάτου από οποιαδήποτε αιτία κατά περίπου 22%.
Ωστόσο, η μελέτη αποκάλυψε ότι δεν είναι όλες οι μορφές φυσικής δραστηριότητας εξίσου ωφέλιμες. Για παράδειγμα, η άσκηση συνδέθηκε με 30% έως 40% μικρότερο κίνδυνο θανάτου από καρδιαγγειακά νοσήματα, αλλά η σύνδεσή της με την μείωση της θνησιμότητας από καρκίνο ήταν λιγότερο σαφής.
Επιπλέον, το είδος της φυσικής δραστηριότητας φαίνεται να παίζει ρόλο: ενήλικες που ασκούνται στον ελεύθερο χρόνο τους έχουν μεγαλύτερα οφέλη από εκείνους που κινούνται λόγω εργασίας ή υποχρεώσεων στο σπίτι.
Ορισμένοι ειδικοί επισημαίνουν ότι η σχέση μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και κινδύνου θνησιμότητας είναι πιο περίπλοκη απ’ ό,τι αφήνει να εννοηθεί η τελευταία μελέτη.
Ο Marcel Ballin, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Uppsala της Σουηδίας, δήλωσε στο Euronews Next:
«Βάσει αυτού του είδους των μελετών, δεν μπορούμε με απόλυτη βεβαιότητα να αποδώσουμε τη χαμηλότερη θνησιμότητα αποκλειστικά στη σωματική δραστηριότητα. Μπορεί να οφείλεται και σε άλλους παράγοντες».
Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να περιλαμβάνουν γενετική προδιάθεση ή περιβαλλοντικές επιρροές που επηρεάζουν τη γενικότερη κατάσταση υγείας.
Για παράδειγμα, μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος στο European Journal of Epidemiology έδειξε ότι η γενετική διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στον κίνδυνο πρόωρου θανάτου. Παρότι η σωματική δραστηριότητα ήταν σημαντική, η μακροζωία φαίνεται να εξαρτάται συνολικά από την κατάσταση της υγείας και όχι μόνο από έναν μεμονωμένο παράγοντα.
Ο Ballin σημείωσε ότι τα ευρήματα της νέας μελέτης πρέπει να ερμηνευθούν με προσοχή:
«Αυτό που μπορούμε να πούμε με σχετική ασφάλεια είναι ότι αν ανήκεις σε εκείνους που είναι πιο δραστήριοι από τον μέσο όρο, και διατηρείς ή αυξάνεις τη φυσική σου δραστηριότητα με συνέπεια, αυτό φαίνεται να ωφελεί τη μακροχρόνια υγεία σου.
Αλλά πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί όταν αποδίδουμε τη μείωση του κινδύνου θνησιμότητας αποκλειστικά στην άσκηση», κατέληξε.
