Μπορεί για έναν ιδιοκτήτη μιας νεοσύστατης επιχείρησης το βασικό μέλημα και ο κύριος στόχος να είναι η επιτυχία, όμως η πραγματική πίεση έγκειται στο να πάρεις απόφαση, ότι έχεις αποτύχει σε κάτι, να κλείσεις αυτό το κεφάλαιο και να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο.

Η δημιουργία μιας startup εταιρείας ήταν πάντα μια απαιτητική δοκιμασία, αφού εδώ και 30 χρόνια το ποσοστό «επιβίωσής» τους σπάνια ξεπερνά το 50%.

Αν κάποιος γνωρίζει από πρώτο χέρι τη διαδρομή αποτυχία-επιτυχία, αυτός δεν είναι άλλος από τον Ismael Dainehine, ο οποίος έχει ιδρύσει πέντε επιχειρήσεις, δυο εκ των οποίων απέτυχαν. Τι λέει ο ίδιος γι’ αυτό στο CNBC;

«Σίγουρα πίεζα τον εαυτό μου λόγω των οικονομικών περιορισμών που είχα στην προσωπική μου ζωή. Δεν υπάρχει κανείς που θα μπορούσε να μου ασκήσει μεγαλύτερη πίεση σε εκείνο το σημείο από ό,τι άσκησα εγώ στον εαυτό μου», υπογράμμισε και τόνισε, πως αυτές οι αναποδιές λειτούργησαν ως «σχολείο» για τον ίδιο.

«Αν δεν είχα μάθει από τα στραβοπατήματά μου, πιθανότατα δεν θα είχα γευτεί τον καρπό της επιτυχίας», λέει.

Χάνεις ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού σου

Ο Klaas Ardinois βάδισε επίσης στο ίδιο μονοπάτι, δηλώνοντας, πως όταν έκλεισε την εταιρεία του στο Ηνωμένο Βασίλειο, για την οποία επενδύθηκαν αρκετά χρήματα, το χειρότερο απ’ όλα ήταν όταν έπρεπε να αντικρύσει τους συνεπενδυτές του ή να απολύσει του υπαλλήλους του, των οποίων οι ζωές ανατράπηκαν.

Ο Ardinois, ο οποίος αποδίδει την αποτυχία σε μια αναντιστοιχία της αγοράς και στην παραπλάνηση από μια εταιρεία επιχειρηματικών κεφαλαίων, είπε ότι είχε πείσει υπαλλήλους από μια προηγούμενη εταιρεία να ενταχθούν στην CommVision, το νέο εγχείρημα που ετοίμαζε ο ίδιος.

«Συναισθηματικά, ήταν πραγματικά δύσκολο να φτάσουμε στο σημείο, να παραδεχτούμε ότι η επιχείρησή μας αποτυγχάνει. Στη συνέχεια, έπρεπε να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες του “Είμαι έτοιμος να αναστατώσω τις ζωές των ανθρώπων αρκετά δραματικά“, θυμάται ο ίδιος, τονίζοντας, ότι πολλοί εργαζόμενοι πόνταραν σε αυτή τη δουλειά, αγοράζοντας σπίτι ή περιμένοντας με τον/την σύζυγό τους ένα παιδί.

«Όταν βγαίνεις από μια ανεπιτυχή επιχείρηση, αρχίζεις πραγματικά να αναρωτιέσαι: σε τι είσαι καλός; Γιατί σε εκείνο το σημείο φαινόταν ότι εγώ δεν ήμουν καλός σε τίποτα», είπε, συνεχίζοντας: «Έχω θυσιάσει τόσα πολλά για να κάνω αυτό το βήμα που έχω χάσει μεγάλο μέρος της ταυτότητάς μου. Είναι πολύ τρομακτικό να χάνεις την ταυτότητά σου, επειδή έχεις θυσιάσει πολλά άλλα πράγματα που ήταν μέρος της, για να το κάνεις να λειτουργήσει, και αν τη χάσεις, δεν έχεις τίποτα».

Οι καλύτεροι υπάλληλοι είναι τα… αφεντικά

Οι ιδρυτές που επιστρέφουν στην εταιρική ζωή ως υπάλληλοι μπορεί να αισθάνονται κάποια ντροπή ή στίγμα που συνδέεται με τη μετάβαση, και οι εργοδότες θα μπορούσαν ακόμη και να κάνουν διακρίσεις εναντίον τους.

Ωστόσο, ο ειδικός δημοσίων σχέσεων Alain Rapallo δήλωσε ότι οι ιδρυτές μπορούν στην πραγματικότητα να γίνουν οι καλύτεροι υπάλληλοι. Ο Rapallo άφησε τον εταιρικό του ρόλο ως διευθυντής δημοσίων σχέσεων για να ξεκινήσει το δικό του πρακτορείο το 2021, αλλά επέστρεψε στην εργασιακή ζωή μόλις τρία χρόνια αργότερα.

Η επιχειρηματικότητα είναι ένα πλεονέκτημα, είπε, «γιατί όταν είσαι ιδρυτής και εργάζεσαι μόνος σου, αν τα καταφέρεις να περάσεις τον πρώτο χρόνο, έχεις κάνει σχεδόν κάθε ρόλο που κάνει οποιαδήποτε εταιρεία σε μικρότερη κλίμακα, αλλά τα κατάφερες σχεδόν όλα».

Το να είσαι υπάλληλος ήταν επίσης ένα σημαντικό μάθημα ταπεινότητας, είπε, καθώς εξαλείφει το εγώ σου και επιτρέπει να ξεκινήσεις απ’ την αρχή.

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η επιτυχία που δεν είναι ξεκάθαρη

Ο Dainehine καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι ήταν σημαντικό να επαναπροσδιορίσει τι σήμαινε για αυτόν η επιτυχία και η αποτυχία, προκειμένου να προχωρήσει μπροστά.

«Ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι η αποτυχία, ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η επιτυχία χωρίς σαφήνεια», εξήγησε, λέγοντας ότι χωρίς ένα σαφές σύνολο αρχών, η επιτυχία θα είναι πάντα άπιαστη.

«Η μεγαλύτερη συμβουλή που έχω δώσει στους επιχειρηματίες σε αυτό το στάδιο είναι να αναπτύξουν ή να δεσμευτούν σε κάτι που έχει μια πολύ βαθιά αίσθηση σκοπού και αποστολής. Μια αδύναμη ή ευκαιριακή αποστολή δεν μπορεί να σας βοηθήσει να ξεπεράσετε τις πιο δύσκολες μέρες», τονίζει και καταλήγει πως: «Μόλις επικεντρώθηκα σε μια αποστολή στην οποία πραγματικά πίστευα, οι ίδιες αποτυχίες έγιναν βιώσιμες. Έτσι, αν μπορεί κανείς είτε να στραφεί σε κάτι που πληροί τα παραπάνω, είτε να το βρει αυτό στην υπάρχουσα επιχείρησή του, νομίζω ότι αυτό θα ενισχύσει την αντοχή του στην προσπάθεια να ξεπεράσει και να επαναπροσδιορίσει την αποτυχία».