Στην εποχή της συνεχούς προβολής, όπου τα social media, οι επαγγελματικές επαφές και οι δημόσιες εμφανίσεις καθορίζουν την εικόνα μας προς τα έξω, υπάρχει μια αλήθεια που συχνά παραβλέπεται: Ο τρόπος που φέρεσαι στον εαυτό σου όταν κανείς δεν σε βλέπει, λέει πολύ περισσότερα από το πώς συμπεριφέρεσαι δημόσια.
Ο αυτοσεβασμός και η αυτοφροντίδα δεν είναι παράσταση. Δεν είναι μια μάσκα που φοράμε για να εντυπωσιάσουμε. Είναι συνήθεια. Και αυτή η συνήθεια καλλιεργείται στις πιο «ήσυχες» στιγμές μας, εκεί που δεν υπάρχει κοινό, χειροκροτήματα ή επιβεβαίωση.
Οι περισσότεροι συνδέουν την προσπάθεια με εξωτερικά οφέλη:
«Θα ντυθώ προσεγμένα για τη δουλειά.»
«Θα μιλήσω ευγενικά μπροστά στους ανωτέρους μου.»
«Θα οργανωθώ καλύτερα όταν έχω ευθύνες απέναντι σε άλλους.»
Όμως, η αληθινή μας ποιότητα αποκαλύπτεται στις στιγμές που δεν υπάρχει κοινό. Εκεί φαίνεται το προσωπικό μας πρότυπο. Εκεί φαίνεται αν έχουμε στάνταρ — όχι για τους άλλους, αλλά για εμάς.
Ο σεβασμός που δείχνεις στον εαυτό σου καθορίζει το επίπεδο του σεβασμού που θα απαιτήσεις και από τους άλλους. Δεν χρειάζεται να περιμένεις από τον κόσμο να σου δώσει αξία — φέρεσαι ήδη σαν να την έχεις.
Όπως είπε και ο Κομφούκιος:
«Σεβάσου τον εαυτό σου και οι άλλοι θα σε σεβαστούν.»
Ξεκίνα από μέσα προς τα έξω. Η αλλαγή ξεκινά από σένα.